Ευχαριστώ τόν Κύριο, πού πριν 20 περίπου χρόνια οδήγησε τά βήματα μου κοντά της. Εκείνη με ταχύτητα βέλους διάβασε τήν ψυχή μου, μέ κάθισε δίπλα της καί μού μίλησε γιά τό εκπληκτικό εκείνο κορύφωμα της πορείας προς τό Θεό.
Παρηγορητική, γλυκιά, γεμάτη έμφυτη ευγένεια καί μέ ήρεμη μεστή ομιλία μου επαναλάμβανε ότι ή ζωή είναι γεμάτη πόνο, αλλά υπάρχει λύτρωση αρκεί κανείς νά πλησιάσει τόν Θεό, ότι ή αγάπη τού Θεού είναι χάρις, ό Θεός είναι δικαιοσύνη καί ότι ή προσφορά είναι έκφραση δυναμισμού.
Τό νά δίνεις, μού έλεγε, φέρνει μεγαλύτερη χαρά από τό νά παίρνεις και προσπαθούσε νά μέ πείσει ότι μέ τήν πράξη της προσφοράς εκφράζεται ή ζωντάνια μας.
Θυμάμαι επίσης σέ κάποια ανύποπτη στιγμή μου είπε «Αγάπη είναι εκείνο γιά τό όποιο μοχθείς καί μοχθεί κανείς γιά κείνο πού αγαπάει».
Προσεύχομαι στό Θεό νά μας εξασφαλίσει τη συνέχιση τού πνευματικού της έργου.
Ιούλιος 1997
