Θά έλεγε κανείς ότι μία μεγάλη αμμάς έχοντας ζήσει δυναμικά την αγαπητική σχέση με το Θείο, όχι στην έρημο, αλλά στην πολύβουη ερημιά των πόλεων, ήρθε νά σταθεί και νά βιώσει ανάμεσα μας τίς αιώνιες αλήθειες μέ τρόπο μοναδικό καί σύγχρονο. Νά κάνει τό δράμα της καθημερινότητος του σύγχρονου ανθρώπου πλησίον της, πιό κατανοητό καί λιγότερο οδυνηρό. Νά του δείξει τό βιωματικό δρόμο της υπέρτατης αγάπης καί αύταπαρνήσεως, τό σχεδόν ανύπαρκτο καί ξεχασμένο στους σκληρούς καιρούς μας.
Ευχαριστούμεν Θεώ καί πνευματική μάνα γιά όλο τό βίωμα, αλλά καί γιά τά αποθέματα της όλης αγάπης γιά ολόκληρη τή ζωή.
Ιούλιος 1997